Slicer cura
Aby przekształcić model 3D w rzeczywisty, namacalny obiekt, potrzebujemy nie tylko drukarki 3D, ale także specjalistycznego oprogramowania zwanego slicerem. Drukarka 3D sama w sobie nie jest w stanie zinterpretować pliku 3D – to zadanie wykonuje właśnie slicer, który konwertuje nasz model do formatu zrozumiałego dla urządzenia. Slicer pełni rolę „tłumacza”, ale jednocześnie daje możliwość dokładnego dostosowania modelu do druku. Dzięki temu narzędziu możemy edytować model, ustawiać go na platformie, dodawać podpory oraz precyzyjnie określać parametry druku, takie jak warstwa, prędkość czy temperatura.
Obecnie na rynku dostępnych jest sporo slicerów, oprócz tych wydawanych przez producentów drukarek są też slicery bardziej uniwersalne. Jednym z takich programów, który opiszemy w poniższym artykule jest Cura.
Pierwszym elementem naszej przygody z curą będzie zapoznanie się z interfejsem programu
W zakładce "file" znajdziemy typowe opcje takie jak tworzenie nowego projektu, zapisywanie go czy co bardzo ważne - zapisywanie projektu
Zakładka "edit" pozwala nam na wiele operacji na naszych modelach, najważniejsze dla nas będą "Undo" i "Redo" czyli cofanie i przywracanie operacji (skróty ctrl+z i ctrl+y też działają) "Arrange all models" czyli ustawianie automatyczne modeli oraz "Multiply Selected" czyli powielanie wybranych modeli
W lewym górnym rogu znajdziemy ikonę "folderu" klikając w nią możemy wybrać model który będziemy chcieli drukować
Obok znajdziemy wybraną przez nas drukarkę ( o ich dodawaniu w dalszej części)
Na środku znajdziemy zakładkę z wyborem materiału z którego będziemy drukować
Po prawej stronie znajdziemy rozwijaną zakładkę z ustawieniami
Nad zakładką z materiałami możemy zobaczyć trzy zakładki które będą się zmieniać wraz z postępem naszych prac
Główną część ekranu stanowi pole robocze naszej drukarki na którym będziemy pracować
Dodawanie drukarki
Dodawanie nowej drukarki jest pierwszą rzeczą jaką musimy zrobić przy pierwszym uruchomieniu slicera, nie oznacza to jednak że nie możemy dodawać nowych drukarek również później. Poniższy proces jest identyczny dla obu przypadków.
Przy dodawaniu kolejnych drukarek musimy rozwinąć zakładkę z drukarkami a następnie wybrać "add printer" ( przy pierwszym uruchomieniu ten krok pomijamy)
Następnym krokiem jest wybranie czy nasza drukarka jest firmy ultimaker czy innej, na potrzeby tego artykułu wybierzemy non ultimaker printer
W kolejnym oknie mamy dwie możliwości dodania naszej drukarki, poprzez IP lub ręcznie ( zalecane)
Po wybraniu non-network printer musimy znaleźć firmę naszej drukarki a następnie sam model, jeżeli nie możemy znaleźć naszej drukarki możemy wybrać opcję "Custom". Po wybraniu drukarki w prawym oknie możemy nadać jej nazwę.
W przypadku opcji "custom" po przejściu dalej otwiera nam się okno z parametrami drukarki. W znacznej większości jedyną rzeczą jaką musimy zmienić są wymiary pola roboczego które możemy odczytać ze strony producenta lub nawet zmierzyć ręcznie. Jeżeli nasz drukarka posiada podgrzewany stół musimy zaznaczyć również opcję heated bed.
W zakładce extruder 1 musimy zmienić średnicę filamentu z 2.85 na 1.75 mm
Czasem potrzebne są pewne dodatkowe zmiany, zanim sami zaczniemy próbować je dostosować warto sprawdzić czy ktoś już nie zrobił tego przed nami. W tym celu warto poszukać "profili". Aby wgrać profil wybieramy zakładkę "preferences" i "configure cura" a następnie przechodzimy do zakładki "profiles" i wybieramy "import" po prawej stronie
Zanim przejdziemy do naszego modelu musimy wybrać materiał z którego będziemy drukować w tym celu rozwijamy zakładkę z materiałami a następnie możemy skorzystać z gotowych ustawień dla konkretnych filamentów (zalecane generic) lub dodać własny
W celu dodania własnego materiału zamiast zakładki generic wybieramy manage materials a następnie create new
W zakładce information możemy nadać kolor, nazwę czy wybrać typ naszego filamentu, natomiast w zakładce pront settings określamy parametry druku które możemy znaleźć na opakowaniu filamentu lub na stronie producenta
Czas na wgranie naszego modelu, wybieramy ikonę "teczki" a następnie model z rozszerzeniem .stl
Po rozwinięciu zakładki z parametrami po prawej stronie pierwszą rzeczą jaką możemy wybrać jest resolution czyli grubość warstw, im wyższa tym szybszy ale mniej dokładny druk, niższe warstwy zapewnią lepszą jakość kosztem wydłużenia czasu. Warstwa 0.2 mm jest częstym wyborem jako kompromis pomiędzy krótkim czasem i jakością wydruku.
Następnie możemy określić wytrzymałość naszego wydruku sterując wypełnieniem oraz wzorem wypełnienia jak również grubością ścianek bocznych, dolnych i górnych. Z reguły operujemy wypełnieniem w granicach 10-30%. Wzór pozwala nam zmienić w pewnym stopniu czas wydruku i jego wytrzymałość (oddzielny artykuł). Grubość ścianek na początku lepiej zostawić domyślną, ich zmiana może przynieść więcej szkody niż pożytku.
Dwa ostatnie parametry pozwalają nam na włączanie i wyłączanie kolejno podpór jak i elementów poprawiających przyczepność wydruku do stołu
Po ustawieniu wszystkich elementów możemy wcisnąć przycisk slice w celu "pocięcia" naszego pliku
Po przeliczeniu w miejscu tego przycisku pojawią się informacje o czasie wydruku czy ilości materiału potrzebnego do wydruku
Klikając przycisk preview możemy zobaczyć podgląd jak będzie wyglądał gotowy wydruk
Teraz przy pomocy przycisku save to disk, możemy zapisać nasz plik i go wydrukować.